گفتاردرمانی یک سری عملیات درمانی برای مشکلات گفتاری می باشد. مشکلات گفتار درمانی عمدتا شامل مسائل مربوط به بیان، روان بودن کلام، تشدید یا پیچش صدا و محدود بودن کلمات باشد. مشکلات بیان عبارتند از تلفظ نادرست کلمات، تشدید مشکلات مربوط به روان بودن گفتار به دلیل لکنت، تکرار صداها یا هجاهای طولانی است. اختلالات تشدید شامل مشکلاتی می‌شود که مربوط به گام، حجم و کیفیت صدا هستند. فعالیت‌های گفتاردرمانی می‌تواند همه این مشکلات و موارد دیگر را درمان کند و بزرگسالان مبتلا به سکته مغزی یا آسیب مغزی و کودکانی که در انتخاب الگوهای گفتاری کند هستند، کمک کند. تکنیک‌های گفتاردرمانی باید مطابق پیشرفت هر بیمار تنظیم شود و برنامه‌های گفتاردرمانی با پیشرفت بیشتر بیمار با گذشت زمان دشوارتر می‌شوند.