اختلال شخصیت مرزی چه علائمی دارد؟ چگونه این اختلال را درمان کنیم؟ اختلال شخصیت مرزی یا BDP ، یک بیماری روانی است که با تغییرات شدید خلقی و تغییر در تصویر و رفتار فرد همراه است و جزء شایع ترین اختلال شخصیتی محسوب می شود. افرادی که به اختلال شخصیت مرزی مبتلا هستند، شخصیتی حساس و شکننده ای دارند، درواقع رفتارهای تکانشی، پرخطر و ناپایداری دارند و اضطراب، افسردگی و عصبانیت را تجربه می کنند. در این مقاله از سایت ” دکتر شنگه ” قصد داریم با این بیماری آشنا شویم:
اختلال شخصیت مرزی
افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، رفتار و عواطف ناپایداری داشته و در زمره افراد روان پریش قرار می گیرند. این اختلال در زنان شایع تر از مردان است. تغییر سریع حالات و رفتار ها از خوشحالی به غمگینی یکی از علائم اصلی این بیماری است. این افراد علاوه بر هراس از تنهایی، از شخصیتی غیرقابلپیشبینی برخوردار هستند، به همین جهت و بهمنظور رها شدن از تنهایی به برقراری تعامل و ارتباط با افراد غریبه مبادرت میکنند. این عارضه علائم و مشخصاتی دارد و براثر عوامل مختلفی به وجود میآید که در اینجا باهم بررسی میکنیم.
مهم ترین علائم اختلال شخصیت مرزی
افراد مبتلا به BPD مستعد ابتلا به دیس فوریا (یک ناراحتی عمومی یا نارضایتی از زندگی) و افسردگی هستند. علاوه بر این ترجیح می دهند که احساسات واقعی و مشکلات خود را از دیگران پنهان کنند. اختلال شخصیت مرزی معمولا از اوایل بزرگسالی شروع می شود و علائمی مانند موارد زیر دارد:
- خودکشی
- آسیب به خود
- ایجاد زخم و خراشیدگی در اندام های بدن
- عصبانیت ها و پرخاشگری های سنگین
- ولخرجی های بیش از حد
- تمایل به مصرف مواد مخدر
- دزدی از اموال دیگران
- رانندگی های تند و سریع
- احساس پوچی
- بی ثباتی عاطفی
- بروز رفتارهای خطرناک
- احساس پوچی شدید
- پرخاشگری
بی ثباتی عاطفی، یکی از ویژگی های اصلی اختلال شخصیت مرزی است، چنین افرادی به محیط اطراف خود بسیار حساس هستند، تصور بدی نسبت به خود دارند و تمایل زیادی نسبت به خودکشی دارند. آنها ترس شدیدی از تنهایی و جدا ماندن از دیگران دارند و به شدت برای جلب توجه دیگران تلاش می کنند. با این حال چون در روابط خود با دیگران احساس ناامنی می کنند، به دلیل ترس از طردشدن، خودشان تصمیم می گیرند رابطه با دیگران را قطع کنند.
بیشتر بدانید: علائم بیماری افسردگی چیست؟
راهکارهای درمانی اختلال شخصیت مرزی
از آن جایی که علائم BDP بر زندگی، روابط، سلامت و روان فرد می تواند تاثیر منفی بگذارد. به همین دلیل باید درمان آنرا جدی گرفت:
- روان درمانی: اولین خط درمان برای معاینه اینگونه افراد، روان درمانی است که بین درمانگر و فرد بیمار انجام می شود. در این روش مهارت های مقابله کردن با افکار مربوط به خودزنی و خودکشی، تنظیم احساسات و بهبود روابط، اموزش داده می شود. همچنین به افراد کمک می کند تا احساسات و تعاملات خود را بهتر درک کرده و با آنها کنار بیایند.
- دارویی: تجویز داروهای ضد افسردگی می تواند به بهبود خلق و خوی این افراد کمک کند. داروهای تثبیت کننده خلق و خو نیز از تغییرات خلقی جلوگیری کرده و تحریک پذیری و پرخاشگری را کاهش می دهند.
- کنترل رفتاری: رفتارها و اعمال مختلفی می تواند باعث بهبود خلق و خوی این افراد شود. بیماران می توانند استراتژی های مراقبت از خود را تمرین کرده و برنامه خود را برای خواب و غذا تنظیم کنند. ورزش منظم نیز می تواند به جلوگیری از تغییرات خلقی و کنترل اضطراب، استرس افسردگی کمک کند. همچنین لازم است از مصرف مواد مخدر و الکل به طور جدی پرهیز گردد.