بیش فعالی در بزرگسالان و علائم آن

بیش فعالی در بزرگسالان چه علائمی دارد؟

علائم بیش فعالی در بزرگسالان از دوران کودکی در این افراد به شکلی متفاوت وجود داشته اند و فقط تشخیص داده نشده اند. با بالا رفتن سن، از آنجا که فرد نقش های متفاوتی را در اجتماع می پذیرد، این بیماری نیز خود را به اشکال مختلف در زندگی خصوصی و اجتماعی وی نمایان می سازد. از این رو شناخت علایم بیش فعالی در بزرگسالان از اهمیت زیادی برخوردار است و افراد با شناختن نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان میتوانند به درمان آن روی آورند.

در این مقاله از سایت “ دکتر شنگه ” به برخی از مهم ترین علائم این بیماری خواهیم پرداخت:

بیش فعالی در بزرگسالان یعنی چه؟

زمانی که صحبت از بیش فعالی می شود بیشتر افراد فکر می کنند که این مورد محدود به دوران کودکی است در حالیکه اصلا اینگونه نیست. بیش فعالی و کم توجهی در بزرگسالان نیز دیده می شود. اما نشانه های آن ریشه در کودکی فرد دارد. برای بیشتر افراد، اختلال ADHD بزرگسالان مشکلات بسیار بزرگی ایجاد می کند که می توان آنها را با درمان های مختلف بهبود بخشید. درمان ADHD بزرگسالان با کودکان یکسان است و شامل داروهای محرک یا سایر داروها، مشاوره روانی (روان درمانی) و درمان برای شرایط سلامت روان است که همراه با این اختلال رخ می دهد.

علائم اختلال بیش فعالی در بزرگسالان

اختلال کم توجهی/ بیش فعالی، اختلال کم توجهی ( ADD ) و بیش فعالی نیز نامیده می شود. اما ADHD بزرگسالان بهترین واژه برای چنین شرایطی است. این واژه حاوی دو جنبه اصلی از این شرایط است: نبود توجه کافی و رفتارهای بیش فعالی و تکانشی.

اختلال ADHD بزرگسالان علایمی دارد که شامل موارد زیر است:

• مشکل در تمرکز و توجه
• بی قراری
• بیش فعالی
• مشکل در اتمام تکالیف
• بی نظمی
• تحمل بسیار پایین در ناکامی ها
• نوسانات خلقی مکرر
• زود جوش بودن
• مشکل در مواجهه با استرس
• روابط بی ثبات و متشنج

آیا ADHD ژنتیکی است؟

شواهد نشان می‌دهد که اختلال بیش فعالی هم زمینه‌ی ژنتیکی دارد و هم زمینه‌ی محیطی. برای مثال، مطالعات انجام شده بر روی دو قلوها نشان داده است که دو قلوهای همسان نسبت به دو قلوهای غیرهمسان احتمال بیشتری دارد که هر دو به اختلال ADHD مبتلا باشند.

هیچ ژن منفرد و مشخصی مسئول ایجاد اختلال بیش فعالی نیست. بلکه، مانند بسیاری از بیماری‌های روانی، تصور می‌شود که این بیماری با ژن‌های مختلفی در ارتباط باشد که برخی از آن‌ها هنوز شناخته نشده‌اند.

آیا احساس بی‌قراری نشانه ابتلا به اختلال بیش فعالی است؟

هر چند بی‌قراری قطعا یکی از جوانب ADHD است، اما این بیماری پیچیده‌تر از یک بی‌قراری فیزیکی است. اگر، علاوه بر بی‌قراری مداوم

• تجربه‌ی احساس حواس‌پرتی مداوم در محیط‌های متعدد را داشته باشید
• اغلب دمدمی مزاج رفتار کنید
• بیش از حد صحبت کنید
• در انجام وظایف و مدیریت زمانتان مشکل داشته باشید
• در پروژه‌های مهم اشتباه کنید