علائم بیماری پارکینسون را در این مقاله از سایت “دکتر شنگه ” بررسی خواهیم کرد. پارکینسون نوع پیشرفته ای از اختلالات عصبی است که بر حرکت فرد تاثیر می گذارد. علائم این بیماری به تدریج شروع و با گذشت زمان تشدید می شود. از مهم ترین ویژگی ها و نشانه های پارکینسون، شروع تدریجی لرزش در اندام ها، خشکی عضلات و کاهش تعادل حرکتی است. در ادامه با علائم این بیماری بیشتر آشنا خواهیم شد.
علائم بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون یک اختلال مغزی است که منجر به لرزش اندام‌ها و سفتی بدن و نیز مشکل در راه رفتن، تعادل و هماهنگی حرکات می‌شود. پارکینسون اغلب با افزایش سن بروز می دهد. این بیماری عمدتا از سنین ۵۰تا ۶۰ سالگی با علائمی مانند تغییرات ذهنی، اختلالات خواب، افسردگی و مشکلات حافظه همراه است. افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، ۶۰ تا ۸۰ درصد از سلولهای تولید کننده‌ی دوپامین در مغز را از دست خواهند داد. از سایر نشانه های این بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- لرزش یک اندام مانند سر و انگشتان دست، لرزش پاها
- استرس و خستگی شدید
- آهسته شدن حرکات و کشیدن پاها بر روی زمین
- عدم کنترل حرکات غیر ارادی و کاهش توانایی انجام حرکت هایی مانند پلک زدن، لبخند زدن و …
- خمیدگی بدن و مشکلاتی در حفظ تعادل و هماهنگی حرکات
- خشکی و سفتی عضلات و ماهیچه ها
- تغییر حالت چهره
- مشکلات گفتاری و تغییر در نحوه صحبت کردن
- فراموشی
- افسردگی
- کاهش تمرکز
- مشکلات پوستی
- فشار خون پایین
علل بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون در اثر از بین رفتن سلولهای عصبی در قسمتی از مغز به نام ماده سیاه ایجاد می شود. سلولهای عصبی این بخش از مغز وظیفه تولید ماده شیمیایی به نام دوپامین را بر عهده دارند. دوپامین به عنوان یک پیام رسان بین قسمت های مغز و سیستم عصبی عمل کرده و به کنترل و هماهنگی حرکات بدن کمک می کند. آسیب سلول های این بخش موجب کاهش میزان دوپامین در مغز می شود. این بدان معناست که بخشی از مغز که مسئولیت کنترل حرکت را دارد، به طور نرمال کار نمی کند و موجب می شود حرکات فرد کند و غیر طبیعی شود.
از بین رفتن سلولهای عصبی طی یک روند کند ایجاد می شود، اما علائم بیماری پارکینسون معمولاً هنگامی آغاز می شود که حدود ۸۰٪ سلولهای عصبی موجود در جسم سیاه از بین رفته باشند.
بیشتر بخوانید: “پارکینسون و اختلال گفتاری“
چه عواملی باعث از بین رفتن سلولهای عصبی می شود؟
ژنتیک
عوامل ژنتیکی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می دهند. بیماری پارکینسون می تواند ناشی از انتقال ژن های معیوب توسط والدین باشد. اگرچه به ارث رسیدن بیماری از این طریق در یک خانواده نادر می باشد.
عوامل محیطی
برخی محققان اعتقاد دارند که عوامل محیطی مانند سموم دفع آفات و علف کش ها در کشاورزی و ترافیک یا آلودگی های صنعتی احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون را در فرد افزایش می دهد. هرچند که شواهد که نشان دهنده تاثیر این عوامل را بر بیماری پارکینسون بدست نیامده است.
مصرف داروهای ضد روان پریشی
بیماری پارکینسون ممکن است در اثر مصرف داروهای خاصی مانند داروهای ضد روان پریشی، می تواند باعث این بیماری شود.
فلج و بیماری های عروقی مغزی
عواملی مانند سکته و بیماری های مغزی می تواند عملکرد قسمت های مختلف مغز را تحت تاثیر قرار داده و باعث مرگ چندین قسمت از مغز می شوند.