ناشنوایی ناگهانی چیست؟ علت سکته گوش و علائم آن

علت اصلی ناشنوایی ناگهانی چیست؟

سکته گوش به دلیل آسیب به گوش داخلی یا به دلیل مشکلاتی در رشته‌های عصبی که اطلاعات را از گوش به مغز می‌رسانند اتفاق می‌افتد. دلایل مختلفی می تواند باعث ناشنوایی ناگهانی شود، افرادی که مشکلات زمینه ای در گوش خود دارند، ممکن است بیشتر از سایر افراد، در معرض سکته گوش قرار بگیرند. اگر کاهش شنوایی ناگهانی فقط در یک گوش باشد، تومورهایی که روی عصب شنوایی رشد می‌کنند نمی‌توانند دلیل آن محسوب گردند. اما بیماری خود ایمنی ممکن است باعث ایجاد سکته در یک یا هر دو گوش شود. با این حال شایعترین علت کری ناگهانی معمولا ناشناخته است. عوامل مختلف زیر می تواند باعث ناشنوایی ناگهانی شود.

• عفونت ها
• ضربه به سر
• پارگی غشا گوش
• تومور
• بیماری های عروقی
• بیماری‌های خود ایمنی
• داروهای قوی برای درمان عفونت های شدید مانند سرطان
• مشکلات گردش خون
• اختلالات عصبی، مثل ام اس
• اختلالات گوش داخلی

آیا ناشنوایی در سکته گوش، دائمی است؟ 

تشخیص به موقع ناشنوایی ناگهانی می تواند شانس بهبودی را افزایش دهد. اما اگر در مراحل اولیه عارضه ناشنوایی و سکته گوش درمان نشود ، ممکن است تا پایان عمر با عوارض جبران ناپذیر با همراه باشد.

انواع اختلال ناشنوایی شامل چه مواردی است؟

ناشنوایی خفیف

در این عارضه فرد فقط می تواند صداهایی بین ۲۵ تا ۲۹ دسی بل (dB) را تشخیص دهد. همچنین با مشکلاتی مانند عدم درک کلمات در صداهای پس زمینه زیاد همراه می شود.

ناشنوایی متوسط

در این ناشنوایی فرد فقط می تواند صداهای بین ۴۰ تا ۶۹ دسی بل را تشخیص دهد. در ناشنوایی متوسط پیگیری مکالمه با استفاده از شنوایی به تنهایی بدون استفاده از سمعک بسیار دشوار است.

ناشنوایی شدید

فرد فقط صداهای بالاتر از ۷۰ تا ۸۹ دسی بل را می شنود. افراد ناشنوای شدید برای برقراری ارتباط باید لب‌خوانی کنند یا از زبان اشاره استفاده کنند. حتی اگر سمعک داشته باشند.

ناشنوایی عمیق

هر کسی که صدای زیر ۹۰ دسی بل را نمی شنود، ناشنوایی عمیق دارد. برخی از افراد مبتلا به ناشنوایی عمیق اصلا نمی توانند چیزی را در هر سطح دسی بل بشنوند. ارتباط با زبان اشاره، لب خوانی یا خواندن و نوشتن انجام می شود.

چگونه سکته گوش را تشخیص و درمان کنیم؟

در اکثر موارد بالینی نمی توان علل واقعی را شناسایی کرد. اما پزشکان معمولاً ابتدا مجرای شنوایی خارجی بیماران را بررسی می کنند تا احتمال وجود شرایطی مانند آسیب پرده گوش را رد کنند. سپس آزمایشات شنوایی را انجام می دهند. اگر توانایی شنوایی بیمار در هر دو طرف کاهش شنوایی تا ۳۰ دسی بل (dB) یا بیشتر را در سه آزمایش فرکانس متوالی نشان دهد، مشاهده می شود که او دچار کم شنوایی ناگهانی است.

درمان سکته گوش عمدتاً شامل تجویز استروئیدهای خوراکی است که به کاهش التهاب کمک می کند. داروهای ضد ویروسی و گشادکننده عروق نیز ممکن است برای بهبود خون رسانی به گوش تجویز شود. اگر وضعیت حل نشود، پزشکان ممکن است آزمایش تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) را برای بیماران تجویز کنند تا به تشخیص اینکه آیا سکته ناگهانی گوش در نتیجه تومور است یا خیر کمک کند.

برخی از بیماران پس از دریافت درمان دارویی می توانند شنوایی خود را بازیابی کنند، در حالی که برخی نمی توانند. برای افزایش شانس درمان، بیماران مبتلا به سکته گوش باید در اسرع وقت تحت درمان قرار گیرند. اگر کسی شک یا علائمی دارد، باید در اسرع وقت یک معاینه پزشکی دقیق با متخصصان گوش و حلق و بینی انجام دهد.